de tijd vliegt om!

Hier ben ik weer met een nieuw verhaal. De tijd gaat ontzettend snel, ik ben inmiddels in Cambodja maar vertrek morgen alweer naar Laos ( een 12 urige busreis, lekker saai ). Bali lijkt alweer zover weg. Ik heb in het nieuwe Balinese nieuwjaar 2 lessen Balinese dans gevolgd en dat was echt heel leuk. Alleen maar de basis, maar dit was al heel erg moeilijk. Je neemt ontzettend oncomfortabele houdingen aan! En de handen klappen ze helemaal om, de vingers bewegen altijd en de ogen Die ogen! Ik kreeg huiswerk op: ik moest één hand recht voor me houden op ooghoogte en de andere hand ter hoogte van mijn oor. Mijn hoofd hield ik als ik richting de hand van mijn oor keek, half schuin en als ik richting mijn andere hand recht voor me keek, moest mijn hoofd ook weer rect zijn. Dit afgewisseld in een razendsnel tempo zonder te knipperen. Ik had het gevoel alsog min ogen uit hun kassen zouden rollen. Het doet geen pijn, maar het is een super onnatuurijk gevoel ( en ziet er ook een beetje gek uit.. hihi) Het was een hele leuke ervaring ( we begonnen vanwege de hitte lekker vroeg in de ochtend 8.00u ). Na de les mocht ik met de juf mee naar de school, waar ze samen met nog een vrouw les gaf op een basisschool, aan drie verschillende groepen elk in hun eigen uniform met een zelfgekozen sarong, de jongens hadden waaiers. Er waren per klas zo'n 20 kinderen ( de jongens in de minderheid ). Tijdens deze lessen kwamen twee japanners ( die overigens in Singapore wonen ) de les verstoren met hun mega zoom extra opties grote camera.Ik heb nog nooit zulke brutale mensen gezien. Een van de mannen stond zo ontettend dicht op een meisje dat aan het dansen was dat als hij nog een stapje dichterbij zette, hij waarschijnlijk haar neus zou raken!! Ze keken niet eens naar de dans, ze zagen alles alleen maar door een lens, zonder echt van het moment te genieten. Waarschijnlijk heeft hij prachtige foto's dat wel, maar ik merk zelf ook dat je vaak in situaties komt waarin je zoiets bijzonders ziet ( een voorbeeld zou kunnen zijn: biddende mensen ), dat betekend niet dat je alles maar zoner blikken of blozen vast kan leggen op je schijfje!Er is ook nog zoiets als respect naar een ander toe en schaamte! Dat is in elk geval mijn mening. ik heb er een foto van gemaakt ( eigenlijk had ik mijn minder grote extra optimale zoom in zijn eigen neus geduwd ) Later ben ik nog naar een feestje gegaan waar mijn dansdocent me voor uitnodigde! Het was een afscheidsfeest van een westers koppel, er werd door de kinderen gedanst en er waren traditionele hapjes ( die er soms mooier uitzagen dan dat ze maakten ) Het was gezellig en ik ontmoette veel andere reizigers van alle leeftijden.Ook ben ik in Ubud nog naar het Antonio Blanco museum geweest, een kunstenaar die absurde dingen schilderd, vaak naakte dames. Zijn kunst is te vergelijken met dat van Dali en het is grappig om te zien. Iemand vroeg hem ooit eens wat het ideaalbeeld van het leven is, hij antwoordde dat zijn ideaalbeeld is: in zijn rechterhand een mango die zo vers is dat het sap eruit komt, in zijn linkerhand de hand van een 18 jarige!!Nadat ik terugvloog vanuit Indonesie naar Bangkok reise ik naar de grens van Bangkok en Cambodja waar ik een hotelletje vond en 1 nacht verbleef ( er waren veel barretjes en geen toerist te zien, de plaats was best gezellig ) De dag erna vertrok ik naar Cambodja waar het even uitzoeken was waar ik precies naar toe moest. Wat een chaos, de bussen waren al vertrokken, die gaan alleen heel s ochtendvroeg, dus ben ik op een truck gesprongen waar ik werd afgezet in een andere plaats, waar ik weer op een truck gezet werd op weg naar Seam Reap. Onder me, tussen me, naast me en nog net net boven me was de ruimte bedekt met rijstbalen, kleding, groente, fietsen en een half ed. Net toen ik dacht dat we kondn vertrekken werd er nog even een honda 125 scooter vastgebonden en konden we gaan. De reis die normaliter 2u duurt, duurde bij mij ongeveer 5u maar ik kan wel zeggen dat ik Cambodja nu heb gezien. Het moet er vast hilarisch uitgezien hebben, zo'n blanke bepakt tussen de locals, want iedereen lachte toen we voorbij sjeesden. Het landschap is droog en dor, vanwege de hitte. Ik weet niet of het alleen deze tijd van het aar is en het anders is als je in februari zou gaan, maar ik las dat er niet ech tveel regen valt hier. Hetis erg warm, meestal 38 graden ( ruwe schatting ), zonder wind. Ik probeer stukjes te lopen ( ik volg de map uit mijn zeer oude ( 13 jaar )maar nog redelijk kloppende lonely planet en ik moet zeggen dat het me beter afgaat dan verwacht. De mensen spreken hier slechtengels wat nog weleens voor verwarring kan zorgen ( met name bij bedragen ). In Seam Reap werd ik gedropt door mijn huifkar-vrienden, bij een marktje. Geen idee waar ik was, maar zag wel toeristen lopen en vroeg aan een van hen waar het centrum is. Er is eigenlijk niet één cenrum, overal is een husje hotels, guesthouses, marktjes en tempels. Ik werd door een scooter naar de plek gebracht die mijn oude trouwe lonely p me vertelde dat the place to be zou zijn. Het was een fijne plek dat wel, maar niet echt een plek waar veel toeristen waren. Alles was van diep donker hout en de gang was een beetje mysterious, zou zo in een film kunnen! Ik kon lopen naar de oude markt, waar veel snuisterijen en souvenirs te kopen was, en onderweg kwam ik de Swenssens tegen ( een hele grote ijswinkel, nou ben ik niet zo dol op ijs, maar wel op de Swenssens, je krijgt er hele grote coops met alles erop en eraan ) wat niet goed is voor mijn lin! Mijn lijn laat et zoiezo afweten moet gezegd! Maar dat terzijde. Ik ben naar het museum geweest ( 12 dollar!! super duur ) en heb er lekker lang rondgelopen ( als was het alleen maar om mijn geld eruit te halen ( greedy! ) )Ook ben ik 's ochtends vroeg (5u ) naar de Angkor Wat geweestom zonsopgang te zien, wat wel de moeite waard was. De angkor wat is eigenlijk niet zo heel speciaal, het is een groot tempelcomplex en je kan een pas kopen om meerdere keen te gaan, wat veel mensen dan ook doen . Ik ben er maar 1x geweest en heb er met een groepje die ik in het guesthouse ( jawel! ) had ontmoet maar liefst 10 lang rondgelopen. Op een gegeven moment krijg je genoeg van al die brokstenen en halfovergebleven creaties. Wat is wel heel gaafvond was een tempel die omgeven en begroeid is door bomen! Echt een jungletempel zoals je in Disney's jungleboek zou kunnen zien! Ook is er in Seam Reap een straat met veel eetcafés genaamd ( hoe kan het ook anders ) pubstreet. Hier is het bier heel goedkoop, waar we dan ook gretig gebruik van hebben gemaakt. Ik ontmoette een engelsman die in Cambodja leeft met zijn Khmer vriendin en elke 3 weken, 1 week teruggaat om in engeland te werken! Kun je het je voorstellen, elke maand op en neer. Na Seam Reap ben ik naar Phnom Penh gegaan waar ik nu dit stukje schrijf. Ik zit in een drukke straat ook weer met barretjes en slaap met oordoppen in. Ik bben naar the Killingfields geweest, de massagraven waar duizenden Cambodjanen in de jaren 70 vermoord werden door de rode Khmer onder leiding van Pol Pot!! Je ziet niet meer de botten, maar ze liggen er nog wel en bij regen ( ? hoe bedoel je regen in Cambodja ) schijnen ze tevoorschijnte komen. Het is meer het idee wat zich daar jaren geleden heeft afgespeeld. Wat een gruwel, er was een kast met velen schedels, kaken, botten en kleding die verzameld is na 1979.Er is één boom waar ( naar het schijnt )kinderen/babies tegenaan werden doodgegooid. Ook was er een boom waar luidsprekers in werden gehangen, dit diende ervoor te zorgen dat het eschreeuw en gejammer van de gevangenen niet gehoord kon worden. Wat een gruwel! Hierna ben ik naar de S21- gevangenis geweest, het was ooit een school maar in 1975 maakte Pol Pot dit een gevangenis ( toen werd het niet een gevangenis genoemd, men had er een ander, milder klinkend woord voor )Mannen ,vrouwen en kinderen werden hier naartoe gebracht, voornamelijk hoogbegaafden ( wat frappant is ,omdat de leiders van de khmer rouge veelal zelf ook intellectueel waren ) Ze werden gemarteld in de martelkamers die bestonden uit een stalen bes, waar ze met hun handen op hun rug werden vastgebonden, hun voeten in een stalem klem en een bakje voor de ontlasting. In elke martelkamer hangt een foto van een gevangenen die in die kamer gemarteld is ( de foto's zijn bloederig en verbloemen niks ) De "kamers van de gevangenis zijn zeer klein ( er zijn twee soorten van steen en van hout ), men zat opgepropt op elkaar en er was geen raam. Als deze er al was werd hij afgeplakt om de buitenwereld af te schermen! Er zijn veel foto's ( alle in zwart- wit ) van de gevangenen, ze hadden allemaal een nummer en moesten om een stoel zitten ( hun armen wederom vastgebonden op hun rug ) om de foto's te laten maken. Omdat de gevangenen soms aan elkaar waren vastgeketend zag je op sommige foto's het gezicht van een persoon en een ander persoon op de grond die aan hem vastzat. Ik bekeek de foto's aandachtig en zoals ik al zei verbloemen ze niks. Ik liep langs een schot die een beetje verborgen naar achter stond en wist eerst niet goed wat ik zag totdat ik recht voor de foto ging staan. Watik zag was gruwelijk! Het was een man met vastgebonden armen en benen in één van de martelkamers in een plas bloed wiens gezicht gescheurd was. Hij was zo hevig gemarteld dat zijn huid loskwam van zijn schedel. Ik had nog nooit zoiets gezien. In een ander gedeelte van de gevangenis lees je de verhalen van de bewakers, er zijn er een paar die totaal geen spijt betuigen van hetgeen ze hebben gedaan. Ze geven als antwoord dat het ze werd opgedragen en indien men zou weigeren ze doodgeschoten werden. De leiders van de Khmer Rouge ontkennen de gruwelheden en de meesten vluchtten naar het platteland. De Rode Khmer heeft vele intelectuelen onder valse redenen gelokt, zodat de familie geen argwaan zou krijgen. Zo beloofden ze hoogopgeleiden een nieuwe opleiding, wat veel mensen geloofden. Het is heel erg triest wat er is gebeurd 30 jaar geleden. De gevangenis heeft veel indruk op mij gemaakt en ik bleef hier net zo lang ( alle verhalen lezend ) totdat het donker werd. Gister ben ik naar het paleis van de koning geweest, waar ( volgens de boeken ) een spectaculaire pagoda van zilver moet staan, deze valt ontzettend tegen en ik heb iemand moeten vragen of dit nou die mooie pagoda is. De vloer is bedekt met zilveren tegels, maar alleen een bepaald gedeelte. Er staat een afschuwelijke budha van groen steen die waarschijnlijk heel erg belangrijk is, aangezien hijop een verhoging stond. Het paleis is precies hetzelfde als dat in Thailand, alleen minder groot. Een tegenvaler dus. Daarna naar het museum geweest ( slechts 2 dollar.. ) waar ik nog een tijdje rondliep tussen shiva, visnu en brahma.
Gister ben ik met een groepje van het guesthouse uit geweest, dat was ook erg gezellig. De muziek was een tegenvaller, de hele avond dezelfde beats. Wat wel grappig was, was dat we met zn 9en in een tuck tuck ( waar normaal max 4 personen in gaan ) zaten. MOrgen vertrek ik naar Laos waar ik denk ik twee weken zal zijn. De tijd vliegt om!! Voor ik het weet ben ik weer in het kleine, koude nederland. De laatste maand te gaan en het aftellen kan al beginnen! Het liefst zou ik er nog een maandje aan vast plakken, maar ik vind het natuurlijk heel leuk om iedereen weer te zien! Ik mis mijn familie en vriendje wel en bovendien ben ik hardstikke bankroet, hahahahaha!