yo yo yo yoga

Het is alweer een tijdje geleden en nu heb ik ook eindelijk wat foto's toegevoegd.
Ik moet bekennen dat het deze niet mijn schuld is dat de foto's lang uitbleven. De site lag op zn kop, vanwege een nieuwere versie ( alles wordt tegenwoordig vernieuwd ) en problemen betreft de "oude site" laten de beheerders tijdelijk links liggen. Maar nu doet alles het weer.
Vandaag heb ik mijn eerste Indische yogales gehad en ik hoop dat ik morgen nog kan lopen.
Grapje, zo killing was het niet. Het was eigenlijk heel relaxt. We begonnen met wat ademhalingsoefeningen om vervolgens je ademhaling 30 sec, daarna 45 en tot slot eenminuut in te houden. Maar dan heb ik het wel over Indische minuten, die shanti shanti, alles op zn tijd worden afgeteld. Ik dacht dat ik dood ging, maar bikkel die ik er ben is het me toch gelukt.
Ik zal even uitleggen wat ik in de tussentijd heb uitgespookt, want dat zijn alleen maar leuke dingen. Vanuit Goa ben ik met de nachtbus naar Hampi gegaan, een pittoresk plaatsje omgeven door stenen. Ruines welteverstaan. Het is prachtig om te zien, want de rijstvelden die deze tijd van het jaar ontzettend groen zijn en met de moensoon in het vooruitzicht, alleen nog maar groener worden, vormen een mooi contrast met rotsformaties zo groot als je nog nooit hebt gezien. Gestapeld op, onder en naast elkaar. Moeder natuur heeft hier mooi werk afgeleverd. In de nachtbus ontmoette ik Nina van Duitse afkomst. Het is ongelooflijk hoeveel Duitsers hier rondlopen! Samen zochten we een kamer en we vonden een super deluxe voor een reasonable prijs. Op het moment dat je aankomt wordt je overrompeld door de natuur van Hampi. Het enige nadeel wat ik kan noemen is dat het onmenselijk heet is. De zon begint fel te schijnen vanaf tien uur in de morgen tot pak em beet half zeven in de avond. De eerste dag hebben we gelopen en gerelaxt in onze super deluxe kamer voor een reasonable prijs. We zagen de heilige olifant ( Laksmi ) die muntjes aanneemt van de mensen en ze vervolgens zegent met een tikkie op je kop. Als Laksmi bananen kreeg ipv een muntje werd je niet gezegend, maar smulde de olifant. Elke ochtend wordt ze gewassen door 1 man, waarbuij ze eerst op haar ene zijde gaat liggen. Ze wordt gescrubd met een borstel met harde haren en er wordt geen plekje overgeslagen. Zelf vlak onder of zelfs op haar ogen gaat de borstel heen en weer. Na ruim een half uur staat ze op en gata op haar andere zijde liggen. Hetzelfde ritueel wordt herhaald. Indien ze niet luisterd wordt de al bekende stok met scherpe haak tevoorschijn gehaald en in haar olifantenhuid geprikt. Zowel Nina als ik hadden gemengde gevoelens bij dit dagelijkse ochtenritueel, want een olifant kan zich immers zelf wassen..... Moet jij je voorstellen dat er elke ochtend iemand klaarstaat die je elke ochtend op dezelfde manier, gestructureerd onder handen neemt. Eerst de voeten, dan de benen, snel snel en een beetje harder. Nee, olifanten vinden het ( volgens mij ) heerlijk om in het water te liggen en te wassen,spuiten,spelen.
De dag erna hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar een bergtop gegaan.Onderaan de bergtop was een kleine Ashram en Nina vertelde dat ze ook in een Ashram verbleef voor een kleine week. Veel jongelui komen hier om aan dat soort onzinnigheden deel te nemen, velen komen om een yogacursus te volgen, ayurveda massage te volgen ( er wordt gebruik gemaakt van speciale olie en de manier van masseren gaat op een andere ayurvedische manier, dit laatste is een grapje, maar de bewegingen zijn heel belangrijk ) Ik zelf heb drie massages uitgeprobeerd, maar deze manier is niet echt de mijne. Het is een beetje soft.
We kwamen dus ( al helemaal bezweet ) aan onderaan de berg en plantten onze fiets bij de Ashram. Het was zo gruwelijk heet dat we niet helemaal de berg op zijn gegaan. Wel hebben we rondgefietst op een slakkentempo, en Hampi verkend. De dag erna hebben we een rickshaw tour gedaan naar alle belangrijke tempels en de dag daarna hebben we scooters gehuurd en zijn we weer naar ( een andere ) tempel bovenop een berg gegaan. Deze hebben we wel beklommen en het uitzicht was fantastisch, niet op foto vast te leggen. Hampi is een geweldige plaats die in tweeen wordt gespiltst door een riviertje. Aan de overkant is het rustiger en hangen mensen rond die komen om te drinken, blowen en al dan niet meer. Wij verbleven aan de "culturele" kant, verstandig als we zijn. Wel vergeten onze zaklampen mee te nemen, terwijl het 's avonds snel heel donker wordt en uiteraard val ik weer hard op mijn knie. Ach, het hoort erbij zullen we maar zeggen.
Na dit avontuur trokken Nina en ik naar Gokarna, een badplaats verder naar het Zuiden. We kwamen aan om 4 uur 's nachts met een minibusje en zijn toen met een groep op het strand gaan slapen. Niks was open. Dat is zo raar aan India. Bussen en treinen rijden op de gekste tijden, maar de plaatsen waar je aankomt zijn daar niet op voorzien. Het strand was niet slecht met de frisse lucht in je longen. Vroeg in de morgen op zoek naar een slaapplaats en snel je bikini aan zodat je na het ontbijt meteen een duikje kunt maken.
Heerlijk! Nina wilde nog een paar daagjes blijven, ikke niet, dus ben ik zelf verder gegaan. Aanvankelijk wilde ik een nacht in de plaats Mangalore doorbrengen. Het si meer een overstapplaats, wara vele bussen in vele richtingen gaan, maar ik was wel benieuwd hoe het daar was. Op naar het treinstation dus. Wachten en wachte totdat er een treinarriveerd.
Ik stap de trein in en laat mijn kaartje zien aan de eerste man die ik tegenkom, zodat ik er zeker van ben in de juiste trein te zitten. Nee, zegt ie; volgende trein moet je hebben.
Ik als de wiedeweer uit de trein. Alles gaat hier gehaast, zeker het trein en busverkeer. Mensen dringen, nemen voor de neus van een ander je plaats in beslag, duwen, trekken, stappen in en uit als de bus nog rijdt. Het is onvoorstelbaar en erg naar. Terwijl ik op andere plaatsen heb meegemaakt dat mannen hun plaats aan mij/ ( oudere ) vrouwen afstaan, dus ergens zijn de mensen ook weer heel beschaafd. Maar goed, ik dus die trein uit, bleek dat verdorie wel mijn trein te zijn! Had ik hem gemist!
Naar het loket terug. Wat wel heel grappig is, is dat je je geld terugkrijgt op het moment dat je het ticket laat cancelen. Met uitzondering van 10 rupee ( lees 15 euro cent ) deposit. Mijn plannen dus maar omgegooid en de eerste trein genomen naar Kerala. Hier ontmoette in Jamy die ook haar geluk probeerde te vinden in een Ashram. Zij was er zojuist naar onderweg enik besloot een station later uit te stappen. Samen met een Duitser ( hoe raad je het ) deelde ik een Rickshaw naar de plaats waar ik nu zit. Een geweldig guesthouse waar ik gebruik mag maken van de koelkast, tv en keuken. Even lekker een paar dagen mijn eigen plekje. Wat je hier veel ziet zijn grote Chinese vissersnetten die elke dag gebruikt worden. Ook zijn hier veel Nederlandse invloeden,rond de 16e eeuw was dit schijnbaar bezet door de Nederlanders en vlak daarna de Portugezen. Er zijn musea en er is een joodse wijk met een synagoge en talloze leuke , kleine winkeltjes waar de verkopers de oren van je kop vragen.
Do you need scarf? Please madam have a look inside! Do you need rickshaw? Hello? Hello!! Ik ga het vast nog missen als ik weer thuis ben heb ik maar bedacht. Of misschien toch niet?
Ook heb ikeen boottochtje gemaakt over de backwaters, zoals ze hier genoemd worden.
Een erg populaire tocht waarbij je eerst op een kleine boot zit en langs de dorpen van Cochin gaat. Hier zie je hoe touw gevlochten wordt voor manden en tapijten. Het binnenste van de cocos wordt hiervoor gebruikt. Eerst wordt de cocosnoot opengesneden, daarna 6 maanden geweekt zodat je de schil er gemakkelijk vanaf kunt halen.
Je houdt losse flodders stug materiaal over. Dit wordt aan een machine bevestiggd die het rond draait en ik elkaar vlecht.
Na de lunch gingen we verder op een grotere, overdekte boot. Dit was beter tegen de zon, maar je zag minder van het mooie water en de vissen en natuurlijk waterslangen. Ik heb er twee gezien, een grote en een kleine.
Het schiet alweer op. Ik ben alweer bijna op de helft! En er valt nog zoveel te zien. Ik heb nu al het gevoel dat ik tijd tekort kom en besef me dat dat eigenlijk ook zo is. De afstanden in India zijn gruwelijk groot, de wegen zijn niet altijd even best en alles gaat hier uiteraard op zijn gemakje. De mensen hier wiebelen met hun hoofd wat kan betekenen: ja/ nee/ misschien wel/ misschien niet/ kijk haar nou toch en ik betrapte mezelf erop dat ik het overneem! Hoe vinden jullie dat? Deze reis is niet te vergelijken met wat ik tot nog toe heb ervaren van Azie. India is een geval apart en zoals het boek; De heilige koe beschrijft: je houdt ervan of je haat het. Ik ben er nog niet helemaal over uit. Soms houd ik ervan, soms haat ik het.
Wat ik wel weet; ik wil voorlopig nog niet naar huis!