Tibetaans leven in India

Hier weer een berichtje vanuit India.

Ik heb inmiddels het plaatsje Khajuraho bezocht waar erotische sculpturen staan. En inderdaad, wat er afgebeeld wordt is niet mis. Verschillende kronkelende lijven in onmogelijke houdingen en dan te bedenken dat deze tempels al eeuwenoud zijn. Hiervandaan komt de kamasutra en overal zie je in de shops sleutelhangers met twee bewegende lijfjes die in elkaar passen en antsichtkaarten met daarop afbeeldingen van de sculpturen. Samen met de Zuid-Afrikaan Louis nam ik de nachttrein vanuit Varanasi naar Khajuraho en eenmaal aangekomen gingen we op zoek naar een slaappplaats. Dat was niet moeilijk, want er was zo'n vijftig man die ons wel een goede plek zou kunnen wijzen. Wat een gezeur aan je hoofd! Madam, madam you need rickshaw? Madam Madam, you need guesthouse? Madam, madam you need transport, icecream, water etc etc.Je kunt maar beter je Ipod op zetten, want het is uitputtend om iedereen te beantwoorden of zelfs maar te negeren! Want ook al antwoord je niet, je hebt geen rust. En dat te bedenken dat er weinig tot geen auto's reden, en er zelfs niet getoeterd werd. Heb je dit weer! Na een plaatsje gevonden te hebben, besloten we de drukte weer in te gaan en naar het tempelcomplex te gaan dat vol erotische beelden stond. Met de audioguide op liepen we zo'n twee uur in de brandende zon. Hierna zijn we naar het Volksmuseum gegaan, waar maskers en potjes in afgebeeld stonden met de omschrijving " dit is een masker" en " dit is een potje, materiaal: aardewerk". Wel heel interessant, maar na deze cultuurinvasie besloten we naar het dichtsbijzijnde zwembad te gaan om lekker in te dobberen. Heerlijk!

Het water gaf wel wat verkoeling, maar na vijf minuten uit het zwembad stond er weer een zweetsnorretje op je bovenlip. Boekje mee en lekker genieten van mijn langdurige vakantie in India. Na een aantal uur zwembadvertier besloten we een hapje te gaan eten in het beste pizzariaatje van de stad. En nee, het was niet de enige. Ze bakten de pizza's in een stenen oven. En nog belangrijker, ze serveren er een koud biertje. Dat was wat we nodig hadden. In somige delen van India is alcohol verboden, evanals het eten van vlees ongeacht welk dier dan ook. 's Avonds wilde ik naar een dansshow, maar helaas waren er te weinig toeschouwers ( lees; ik was de enige ) dus ging de show niet door. Helaas pindakaas. Louis maar weer opgebeld om samen een lassi ( yogurt shake ) te drinken in het centrum. Hierna waren we moe en gingen we lekker slapen. De dag erna boekten we onze treinticket ( ik naar Delhi en hij naar Agra ) en huurden we een scooter om de andere tempels te ontdekken. We zijn eeen paar keer verdwaald en kwamen terecht in de villages, het oude centrum waar de mensen koken op houtvuurtjes buiten en zich wassen aan de straatkant. Ik had verwacht dat de wind wat verkoeling gaf, maar het was alleen maar warme lucht die om je heen geblazen werd. 's Avonds vertrokken we weer met de nachttrein. We hadden helaas geen bedje kunnen bemachtigen, dus sliepen we maar op de grond.
Eerst zaten we op het bed van een ander net zo lang totdat we werden verjaagd en daarna zochten we een plekje waar nog niemand stond, zat of lag. Het enige dat we vonden was vlakbij het toillet onder een wasbakje dat, zo bleek, te lekken. Het was echt een Indiaas avontuur! De conducteur kwam voor de derde keer langs en de aardige man gaf ons een ( nog ) lege coup'e waar we languit konden liggen. In de loop van de avond vulde de coupe zich met mensen, maar wij hadden in elk geval een plek om onze benen te strekken. Aangekomen in Delhi reserveerde ik mijn volgende kaartje naar het Noorden. De middag besteedde ik in het National Museum, waar ze oude sculpturen ( nee, dit keer geen kamasutra ) toonde en weer met mijn audio guide op liep ik van kamer naar kamer. In de avond nam ik de trein aar Dharamsala, waar de Dalai Lama schijnt te wonen. Nou geloof me, de oude man is allang gevlucht elders, maar even zo goed vind je hier veel Tibetanen en hun invloeden. Het is compleet anders dan het Zuiden. Ook wat kouder, geloof me of niet maar ik loop met mijn jas aan en wollen muts op. Mijn handschoenen zitten in mijn tas, ingepakt samen met mijn poncho. Deze middag heeft het gehageld en op sommige toppen van de prachtige bergen hier ligt sneeuw. Toch vriets het niet, daravoor moet ik verder naar boven. Aangezien ik deze maand naar Nepal ga en daar bergen beklim heb ik besloten niet verder naar het Noorden te gaan, maar mijn weg richting het Westen voort te zetten. Dharamsala is geweldig, een shop walhala! Mooie uitzichten over bergen en veel mensen komen hier om trekkings te doen.
Er is een Tibetaans museum dat de slechte burgerrechten van de Tibetanen in Tibet weergeeft. Ze worden nog steeds heftig onderdrukt door de Chinesen en overal op straat zie je politie staan. Mensen steken zichezelf in brand om aandacht van de media te trekken als vergeldingsactie tegen de Chinezen. Er was eendocumentaire te zien van een Tibetaanse jongen die jaren geleden gevlucht was. Nu maakte hij undercover een film over de slecht omstandigheden. Ondanks het feit dat hij dezelfde taal sprak en wederom in zijn moederland vertoefde, was hij zenuwachtig voor de opnamens die zouden kunnen leiden tot een celstraf. De meeste geintervieuwden wilde alleen 's avonds afspreken zodat ze niet gesnapt zouden worden. Velen van hen waren gemarteld. Het was erg heftig om te zien en ik wist niet dat dit nog steeds gaande is. Overal in Dharamsala zie je protestaffiches tegen de Chinese regering voor een onafhankelijkheid. Ik heb deze formulieren ook ondertekend. Het is onmenselijk hoe in deze huidige maatschappij mensen worden behandeld als nog minder dan een stofwolkje door anderen van hetzelfde soort. Ik hoop dat er ooit een eind aan komt en dat de protesten iets zullen bijdragen hieraan.